Gdy centra dużych i małych miast powoli zamierają, Systembolaget - państwowe sklepy sprzedające alkohol - przeżywają istne oblężenie, a samochody wyjeżdżające w stronę lasów, jezior i letnich domków tkwią w korkach, to w Szwecji oznacza tylko jedno – zbliża się długo wyczekiwany midsommar.
Dawne ludy bałtyckie, germańskie i słowiańskie łączyło wiele elementów kultury sięgającej czasów przedchrześcijańskich. Świętowanie letniego przesilenia słonecznego, gdy dzień jest najdłuższy, a noc najkrótsza, miało miejsce m.in. na ziemiach polskich i białoruskich (Noc Kupały), na Łotwie było to Līgo, na Litwie Rasos sventė, w Estonii Jaaniõhtu i Jaanipäev, w Finlandii Juhannus i właśnie w Szwecji midsommar. O ile w Polsce, ze względu na mocne wpływy Kościoła katolickiego, Noc Świętojańska nie ma już tak powszechnego charakteru, to Łotysze czy Szwedzi obchodzą ją masowo. Choć o szczegółach dawnych obrzędów związanych z tym świętem ognia, wody, słońca, urodzaju i płodności już niewielu Szwedów pamię...
Pozostało jeszcze 84% artykułu.
Prenumeruj i wspieraj Przegląd Bałtycki!
Zyskaj dostęp do setek eksperckich artykułów poświęconych państwom regionu Morza Bałtyckiego.