Osobista pustka jest zbiorem utworów litewskiej poetki Aušry Kaziliūnaitė spolszczonych przez Paulinę Ciucką. Dwujęzyczną antologię wydało w piękny sposób wydawnictwo Warsztatów Kultury w Lublinie w serii “Wschodni Express”. Podanie wszystkich wierszy w oryginale obok tłumaczenia stanowi nie lada gratkę dla, stanowiących niemałe wcale grono, przyjaciół mowy litewskiej.
Książka zbiera przetłumaczone wiersze pochodzące z trzech tomów poetki: „Księżyc jest tabletką” (Mėnulis yra tabletė, 2014), „Wiecznie drżę w posadach” (esu aptrupėjusios sienos, 2016) i “Morza nie ma” (Jūros nėra, 2021). Wymienienie jednym tchem tych trzech tytułów daje mimowolny krótki tekst (na wskroś poetycki), który w jakiejś mierze oddaje ducha tej poezji. Mnie się przynajmniej ten kolaż tytułowy podoba bardzo. Jest w nim przepiękny kosmiczny absurd: zrazu remedium (i to jakie!), potem dopiero sankcja cierpienia, a po wtóre fakt ontologiczny. Czyli wszystko powinno zasadniczo pójść w odwrotnej kolejności. A idzie t...
Pozostało jeszcze 90% artykułu.
Prenumeruj i wspieraj Przegląd Bałtycki!
Zyskaj dostęp do setek eksperckich artykułów poświęconych państwom regionu Morza Bałtyckiego.