W XVII wieku Dania posiadała faktorie handlowe i kolonie na kilku kontynentach, powstały między innymi na Karaibach, Złotym Wybrzeżu w Afryce oraz w Indiach. Pod duńską władzą znalazły się również Grenlandia, Islandia i Wyspy Owcze.
W połowie XVIII wieku państwo duńskie mogło pochwalić się szybkim rozwojem gospodarki, na co niebagatelny wpływ miały produkty pochodzące z zamorskich plantacji, jednocześnie znajdowało się w opóźnieniu w stosunku do swoich sąsiadów w zakresie nauki i kultury, co było to wynikiem wojen ze Szwecją.
Sytuacja zmieniła się, kiedy na tron duński wstąpił Fryderyk V Oldenburg (1723–1766). Monarcha słynął z rozrywkowego życia i pochwały hedonizmu, ale jednocześnie rozumiał potrzebę rozwoju kultury i reformowania nauki. Otoczony zdolnymi ministrami, będącymi pod wpływem oświecenia, wywarł pozytywny wpływ na handel i przemysł swojego kraju.
Pod rządami Fryderyka duński dwór stał się bliższy zwykłym ludziom, a w jego progi zaczęto zapraszać między innymi pisarzy. W 17...
Pozostało jeszcze 97% artykułu.
Prenumeruj i wspieraj Przegląd Bałtycki!
Zyskaj dostęp do setek eksperckich artykułów poświęconych państwom regionu Morza Bałtyckiego.