Szpital Świętego Ducha w Lubece jest być może najdłużej działającą instytucją socjalno-opiekuńczą na świecie. Ceglany obiekt w dzielnicy Koberg, uwieczniany chętnie przez niemieckich romantyków, do dziś budzi podziw i refleksję. Równie stary, a może nawet starszy budynek szpitalny znajdował się w nieodległym Hamburgu (Szpital Świętego Jerzego). W pełni potwierdzone informacje o obu placówkach pochodzą z II połowie XIII wieku. O ile lubecki powstał z inicjatywy kupców, ten ostatni stanowił fundację holsztyńskiego dynasty Adolfa III. Hrabia był uczestnikiem III wyprawy krzyżowej, a kwestie medyczne były mu bliskie o tyle, że z tej właśnie krucjaty przedostała się z Azji do Europy nieznana jeszcze wówczas choroba. Zaznaczmy już na wstępie, że średniowieczne szpitale tylko częściowo stanowiły placówki zdrowotne w nowożytnym rozumieniu. Fakt, że ówczesną Europę co rusz nawiedzały zarazy, nakazywał wzmocnić opiekę zdrowotną, której w sensie publicznym nie było. Obiekty nazywane szpitalami po...
Pozostało jeszcze 94% artykułu.
Prenumeruj i wspieraj Przegląd Bałtycki!
Zyskaj dostęp do setek eksperckich artykułów poświęconych państwom regionu Morza Bałtyckiego.