Litwa nie zawsze upudrowana. Recenzja książki „Moje litewskie prawo jazdy” Felixa Ackermanna

„Moje litewskie prawo jazdy” Felixa Ackermanna to nietypowy przewodnik po Litwie. Bez opisów zabytków, litewskiej kuchni, sentymentu do Ostrej Bramy, choć autor jest pół-Polakiem, za to z przygodami w nieznanych polskiemu turyście Ucianie, Możejkach i Olicie – gdy Felix próbuje zdobyć swój upragniony dokument, opisami problemów Europejskiego Uniwersytetu Humanistycznego w Wilnie, aż do sowieckiej architektury Wisagini, uliczek Užupio i rzeźb przy Zielonym Moście. Otrzymaliśmy prawie trzysta stron fascynującej lektury, próby uchwycenia Litwy, mentalności jej mieszkańców, obowiązujących dyskursów, z perspektywy osoby wychowanej w Niemczech. „Litewskie prawo jazdy” to obowiązkowa lektura dla Polaków zainteresowanych naszym północno-wschodnim sąsiadem. Również dla Litwinów, jeśli tylko potrafią spojrzeć na siebie krytycznie.
Chcę mówić po litewsku
– Aš noriu kalbėti lietuviškai – powtarza przy każdej okazji bohater książki. I tej deklaracji, w której zawarta jest chęć zanurzenia się w Lit...