Poprzez przyjęcie ustawy o obywatelstwie w 1927 roku Łotwa stała się jednym z najbardziej liberalnych państw dla emigracji rosyjskiej, ustępując jedynie Estonii, gdzie Rosjanie cieszyli się szerszą autonomią kulturową i możliwością używania języka. Kolejny plus życia na Łotwie to była możliwość używania rosyjskiego, oni mogli się czuć tutaj jak w Rosji. Łatgalię można nawet było nazwać „Rusią”, ojczyzną starowierów. Przyjeżdżali tutaj często różni działacze kulturalni, społeczni, filozofowie. Położenie Rosjan na Łotwie nie było złe. Istniały jednak także cienie. Nawet wśród rdzennych Rosjan łotewskich było niewielu bogatych ludzi, a „biała emigracja” rosyjska stała się najbardziej bezbronną i najmniej zamożną częścią społeczeństwa. Biorąc pod uwagę „jakościowy” charakter „białej emigracji”, której znaczną część stanowiła inteligencja, emigrantom szczególnie trudno było przystosować się do nieznanego środowiska, do warunków życia. Były także sprawy związane z językiem państwowym. W lata...
Pozostało jeszcze 95% artykułu.
Prenumeruj i wspieraj Przegląd Bałtycki!
Zyskaj dostęp do setek eksperckich artykułów poświęconych państwom regionu Morza Bałtyckiego.