Wczesnym rankiem 3 stycznia 1920 roku rozpoczęła się bitwa o twierdzę dyneburską. Od południa i wschodu na miasto uderzyło Wojsko Polskie, Łotysze zaś nacierali od północy. Po kilkunastu godzinach wspólna polsko-łotewska operacja pod wodzą pułkownika Jānisa Puriņša i gen. Edwarda Rydza Śmigłego dobiegła końca. Największe miasto wschodniej Łotwy oraz twierdza były w polskich i łotewskich rękach. Choć walki z bolszewikami we wschodniej Łotwie trwały jeszcze kilka tygodni, to właśnie zdobycie Dyneburga, od którego mija dziś 100 lat, jest symbolem polsko-łotewskiego braterstwa broni.
Położona u brzegów górnej Dźwiny twierdza w Dyneburgu (łot. Daugavpils; za czasów carskich nazywany Dźwińskiem) jeszcze w czasach carskich odgrywała ważną rolę w pasie umocnień na zachodzie imperium. Na przełomie 1919 i 1920 roku dla stacjonujących tuż obok wojsk łotewskich i polskich (oraz formacji litewskich) zajęcie miasta i twierdzy było jednym z kluczowych wyzwań. Dla Łotyszy Dyneburg był ostatnim dużym ł...
Pozostało jeszcze 94% artykułu.
Prenumeruj i wspieraj Przegląd Bałtycki!
Zyskaj dostęp do setek eksperckich artykułów poświęconych państwom regionu Morza Bałtyckiego.