We wszystkich trzech krajach bałtyckich kobiety otrzymały czynne i bierne prawo wyborcze w 1918 roku. Jednak inaczej niż na Litwie, gdzie w każdej kadencji Sejmu zasiadały kobiety, Łotyszki mimo formalnego równouprawnienia politycznego nie osiągnęły w przedwojennej polityce porównywalnej pozycji z południowym sąsiadem, gdzie kobiety kandydowały nawet na urząd prezydenta. Republika Łotewska, mimo aktywności takich działaczek jak Aspazija, Berta Vesmane czy Klāra Kalniņa, była krajem o wiele bardziej zmaskulinizowanym. Wreszcie koniec marzeniom o równouprawnieniu położył pucz Ulmanisa z 1934 roku, gdy Łotwa zaczęła stawać się państwem coraz bardziej konserwatywnym.
Modna tendencja
Aspazija około 1912 r.
Jeśli nie liczyć wyborów samorządowych przeprowadzonych w carskiej Rosji w 1905 r., w których mogły brać udział także łotewskie kobiety, co daje niektórym Łotyszom tytuł do mówienia, że w prawach kobiet Łotwa wyprzedziła swego czasu Finlandię, która płci żeńskiej dała prawa głosu w 1906 ...
Pozostało jeszcze 95% artykułu.
Prenumeruj i wspieraj Przegląd Bałtycki!
Zyskaj dostęp do setek eksperckich artykułów poświęconych państwom regionu Morza Bałtyckiego.