Przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego Polska toczyła zażarte spory prawne z Wolnym Miastem Gdańskiem. Położona nad Motławą miejscowość stała się areną licznych waśni, w których interweniować musiała Liga Narodów oraz Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej. To w ich archiwach należy szukać przyczyn, dla których we wrześniu 1939 roku społeczność międzynarodowa „nie chciała umierać za Gdańsk”.
Papier przyjmie wszystko
Choć w wyniku Traktatu Wersalskiego Polsce nie przypadło w udziale ujście Wisły, na mocy odpowiednich postanowień traktatowych odrodzona Rzeczpospolita uzyskała pewne koncesje w Wolnym Mieście Gdańsku – nowopowstałym bycie międzynarodowym, podległym oficjalnie Lidze Narodów oraz właśnie Polsce. Ta, w myśl art. 104 Traktatu Wersalskiego, miała cieszyć się szczególnymi przywilejami. Przedstawicielem rządu polskiego w Gdańsku stał się, pozostający w randze ministra odpowiedzialnego przed MSZ, Komisarz Generalny RP. Tytulatura przysługująca w latach 1736-1793 ...
Pozostało jeszcze 95% artykułu.
Prenumeruj i wspieraj Przegląd Bałtycki!
Zyskaj dostęp do setek eksperckich artykułów poświęconych państwom regionu Morza Bałtyckiego.